Het beste moment van de dag was dat er een dagpauwoog op mijnschoen kwam zitten. Het is vast een goed voorteken.
0 Reacties
Vanmiddag fietste ik door Velp. Ik reed over een weg waar ik niet eerder gefietst had. Het was een grijze middag en ineens zag ik dit ( bovenstaande foto). Eerst dacht ik dat ik het niet goed zag dus ik stopte even om beter te kijken. Ik zag het wel goed. Een cruiseschip. Gestrand midden in Velp. Ja kom dan nog maar eens weg. En ik bedacht me dat dit wel eens een mysterie kon zijn waarover ik heel af en toe in de krant lees. Iets als:”vliegtuig verdwijnt van radar.” En dat het dan zomaar ineens totaal ergens anders op aarde opduikt. Dat is hier denk ik ook gebeurd ( dat moet wel, hoe kom je anders aan dit cruiseschip op deze plek). Ik zag geen passagiers of personeel, er was helemaal niemand. Misschien zijn de passagiers afgezwaaid. Misschien is er een passagier blijven wonen ( Velp is great, I love it!) of gebleven omdat ja wat moet je anders behalve hopen dat het heelal even diep in en uitademt en je vervolgens alsof er niets gebeurd is, weer lekker met je cocktail aan het zwembad zit, in het zonnetje met overal om je heen alleen maar water.
Tot die tijd hoopt iedereen er het beste van. Wij allemaal. Een tijdje geleden zag ik een film; Chef. Ik vond de film te gek het is een prima film als je je niet zo ok voelt. Behalve als je niet van met aandacht gemaakt eten houdt, dan gaat het em niet worden. Maar toevallig hou ik heel erg van met aandacht gemaakt eten en ik heb een zwak voor Jon Favreau dus dat is win win ( ik weet ook niet waarom ik deze uitdrukking gebruik, het is eigenlijk een vreselijke uitdrukking maar ik kan het niet laten, win win is mijn guilty pleasure, en helemaal omdat ik het zonder streepje schrijf). In de film zit onder andere een pasta gerecht waar ik echt van ging kwijlen dus ik dacht dat ga ik ook maken. Meestal draaien dat soort namaak probeersels uit op een mentale en fysieke inzinking maar dit keer niet. Sindsdien is het echt mijn joepiefavoriete nieuwe lievelings eten. En nu ga ik niet het recept geven ( kijk de film maar) want dat is niet mijn punt ( had ik een punt?) ik word er vooral heel vrolijk van dat je dus af en toe ineens iets ontdekt en dat het je nieuwe lievelings-iets is. Dat je denkt wauw te gek, ik wist dit niet maar nu weet ik het wel en het maakt mijn leven beter! Sommige mensen hebben dat met een nieuw inzicht, er zijn waarschijnlijk ook mensen die dit gevoel krijgen van een nieuw wapen ( beetje beangstigend maar als ik het kan bedenken is er vast iemand die dat zo ervaart) of van de ontdekking van kunst of muziek ( daar wordt je altijd beter van)maar ik kan dat dus met spaghetti. Een nieuw lievelings iets is de moeite waard. Ik ga het een keer voor je maken beste lezer, ook al ken ik je niet. Behalve als jouw nieuwe lievelings-iets wapens zijn of horrorfilms. Of als je van clowns houdt. Dan gaat het niet lukken. Maar dan hou je vast ook niet van deze spaghetti en ik kan me ook niet voorstellen dat ik de cliniclowns als lezers heb dus ach mensen zo komt het allemaal weer goed. En vanavond zijn er sterren te zien. In de lucht. Buiten. Aanrader.
Goed nieuwsVanuit de regio bode: Dit is waarom ik van de regiobode hou. Op de voorpagina staat alleen maar goed nieuws. Er kan TOCH gehuldigd worden (fieuw!), die op heterdaad betrapte inbreker vond ik leuk maar een uitkijktoren, hulp bij de toeslagenaffaire en een grote fundraising actie om de veluwe te redden vind ik toch ook iets om je duim voor in de lucht te steken. Volgende week meer goed nieuws vanuit de regio lieve lezer!
Met de kinderen in mijn groep (10-11 jr) heb ik afgesproken dat we tijdens de lockdown allemaal iets gaan leren wat je altijd al had willen kunnen maar wat er nog nog niet van gekomen is. Het moet iets zijn dat je echt graag wilt, liefst iets dat niets met rekenen of lezen of school verplichtingen te maken heeft maar iets wat je leven leuker maakt ( al maakt lezen mijn leven ook leuker maar dat even terzijde), iets avontuurlijks.
Ik besloot zelf even het goede voorbeeld te geven:ik ga leren rolschaatsen. Dat kan ik echt helemaal niet ( maar echt helemaal super niet) en ik droom regelmatig dat ik het heel goed kan. Als we weer naar school gaan dan kan ik rolschaatsen en dan rolschaats ik rondjes over het plein. Zo zelfverzekerd bracht ik het naar de kinderen. Ik heb nu een paar keer gerolschaatst en het was opvallend hoe snel die zelfverzekerdheid wegsmolt. En het valt tegen hoe moeilijk rolschaatsen is. Belangrijk is dat je een bewijs levert dat je je nieuwe vaardigheid (om het even op zijn leerkrachts te zeggen) kunt. Dus foto’s filmpjes of een live demonstratie. Langzaam beginnen de foto’s binnen te druppelen. N heeft een fantastische hut gebouwd, “beter dan alle eerdere hutten juf, het is een superhut en hij stort niet in”. Ik heb de foto’s gezien en ik was onder de indruk. R wil graag de handstand leren en is elke avond aan het oefenen. H wil een wheelie kunnen dus die zit nu regelmatig op zijn fiets. En zojuist zag ik fotos van een totaal glunderende M die voor het eerst van zijn leven cupcakes heeft gebakken, Het maakt me enorm vrolijk. En ik bedacht me dat het eigenlijk voor iedereen een goed idee zou zijn om dit te doen. Kinderen zijn er van nature beter in. Die beginnen gewoon. Die aanpak heb ik dus ook gedaan (geprobeerd) met het rolschaatsen. Het was heel ongemakkelijk en ik schaamde me voor mijn onhandigheid en toen dacht ik fuck het, ik ga het gewoon doen. En dat werkte. Of laat ik het zo zeggen: ik kwam vooruit en ik ben niet gevallen. Halverwege mijn eerste rolschaats actie ( het ging ineens heel lekker en ik maakte best tempo) realiseerde ik me dat ik niet wist hoe ik moest remmen. Ik bedacht me dat ik hoe dan ook op de goede weg was. En het kwam goed. Dus ik nodig je uit. Wat zou je echt graag willen kunnen. Ga het oefenen. Misschien wordt het/je leven/jijzelf/de wereld er beter en leuker van. Dat denk ik. En straks kun je het ineens. Hoe te gek zou dat zijn! En zo niet, dan toch. |
Archieven
Augustus 2020
AuteurMiriam R Categorieën |