OChtendNormaal gesproken is ochtend voor mij synoniem aan druk, stress, opschieten en werk. Ik sta om 6:15 op. Douchen, aankleden, ontbijten, sleutels zoeken, telefoon kwijt, lunch maken en me afvragen waarom ik dat niet de avond eroor heb gedaan, lenzen nog indoen, o ja tandenpoetsen, telefoon vinden en vervolgens vertrek ik rond 7:15 op de fiets naar de school waar ik werk. Op de fiets kan ik even rustig ademhalen en vanaf het moment dat ik rond 7:45 aankom op school is het rollercoaster tot 15:15.
Maar niet vandaag. Vanochtend rond 8 uur fietste ik een rondje. Het was mistig en stil. Het enige dat ik hoorde waren vogeltjes en mijn eigen adem. Ik was koning van de wereld. Of tenminste van de akkerdijkse plassen. Samen met honderden ganzen.
0 Reacties
StoelEr was tijd en ruimte. Er was niemand behalve de bomen en planten en dieren en ik. Ik heb in tijden niet zo fijn gezeten als in deze boom.
SterrenIk zag de voorstelling: stadsastronaut van Marjolijn van Heemstra. Het raakte me daadwerkelijk en het was zo mooi en goed en waar en pijnlijk en herkenbaar en grappig en treurig en ontroerend. Voor mij was het de essentie van wat kunst voor mij en de rest van de mensheid kan doen: je laten zien dat er meer is dan je eigen alledaagse werkelijkheid en je een blik gunnen op wat er achter je horizon ligt. Ga het zien.
Geluk 2Heel vroeg opstaan om een rondje in het bos te fietsen, een ontbijt in de zon, een wandeling met diegene waarvan ik het meeste hou, het besef dat je altijd ergens mee kunt stoppen, het besef dat je altijd iets kunt starten, een haas, rennend over een veld, een vliegende zwaan, een bakkerij- en ijsmuseum (gecombineerd), een blikje cola bij het tankstation, het besef dat er nog steeds tijd is om een leukere (een wijzere) versie te worden, dat er nog best veel tijd is. De hoop dat angst, verwachtingen van anderen, resultaten uit het verleden, geconditioneerde gedachten en gedrag helemaal niet ter zake doen. Dat ik dat los kan laten, al is het maar voor nu.
One night standSoms hoor ik iemand iets zeggen waardoor ik denk dat ik in een filmscene terecht ben gekomen. Misschien is het leven ook wel een film (O nee hier stop ik want dan ga ik ineens afdwalen over of het dan een live film is en is dat dan niet gewoon een toneelstuk of is dat dan een documentaire maar dan zonder script en wahwahwah voor je het weet zit je in voetbal international te wauwelen over hoe het allemaal moet in Het Leven. Hoewel: ik denk dat ik een ab-so-lu-te verrijking voor dat programma zou zijn. Ik zou beginnen met een stevige kern van dynamiet in de sigaar van Johan Derksen en van daaruit gaan we verder maar goed die uitnodiging komt vast binnenkort en ik dwaal af).
Op de stoep. Een man, twee vrouwen ( vriendinnen? bekenden). Op het moment dat ik langsloop zegt een van de twee vrouwen tegen de man: “nou eh gaan we die one night stand nou nog een keer doen?” De andere vrouw zegt:” ok ik ga lopen”. Ik hoor het antwoord van de man niet want ik ben dan alweer buiten gehoorsafstand. Maar Wauw. Wauw Op elk level. Ik kan er nog heel lang over doorratelen maar voor nu laat ik het maar even bij wauw. Een baken in de woesteniJIk ben niet helemaal zeker van de taalkundige juistheid van de begrippen ‘baken’ en ‘woestenij’ (woeste leegte?) in deze. Maar geloof me, hier fietsend in grijs weer door een eindeloze poldersaaiheid kan ik me voorstellen dat God op dag 8 bezig was met het scheppen van de aardappelautomaat, toen nog eens goed naar de omgeving keek en dacht ok dit is niet helemaal gelukt, maar hee you can’t win em all dus fuck it ik ga bowlen. En hij is er nooit meer terug gekomen.
Op de KinderboerdeRijKind tegen mij: nou die muizen gaan u echt wel lief vinden hoor juf! Ik: waarom denk je dat? Kind: nou omdat u geel haar heeft en dan denkt een muis dat het kaas is. Ik: de hamster neemt eten mee in zijn wangzakken om mee naar zijn huis te nemen, waarom zou hij dat doen? Kind: omdat hij geen boodschappentassen heeft. Het was een leerzame ochtend. |
Archieven
Augustus 2020
AuteurMiriam R Categorieën |