Vorige week rond deze tijd liep ik in een bos ( woud?)dat zo mooi en indrukwekkend was in haar bos-heid dat het me niet zou verbazen als ik een lord of the rings gezelschap voorbij had zien klauteren/ galopperen/wandelen. Als ik er over nadenk moet ik eerlijk toegeven dat de kans groot is dat ik toch wel heel verbaasd zou zijn. Vandaag rond deze tijd eet ik mijn ontbijt en verdeel ik de tijd tussen mensen en gebouwen. Zo laat ga ik daarheen, vervolgens daarheen en dan kan ik dan en dan een rondje fietsen. En dan vraag ik X of het ook ‘avonds uitkomt en dan kan ik ook nog even bij Y op bezoek.
Heb je dan helemaal niks geleerd? hoor ik de stem van het woud in mijn hoofd. De tijd valt niet te verdelen, het is geen pizza. Ik vroeg niet hoe de stem van het woud wist wat een pizza was. Maar het punt was duidelijk. Hoe zorg je voor jezelf, hoe zorg je voor de ander, hoe zorg je dat je stopt voor je energie op is, hoe luister je naar je lichaam en hoe luister je ook weet niet al te serieus naar je lichaam en wat zegt het allemaal en wat moet er eigenlijk echt bladiebla...vragen waar ik na 44 jaar nog steeds geen duidelijk antwoord op heb. Dat hoeft denk ik ook niet. Maar het is wel goed om af en toe een bos in je hoofd te hebben. Of een waterval. Of allebei.
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
Archieven
Augustus 2020
AuteurMiriam R Categorieën |