‘Ik ben X, ik ben de fysiotherapeut van Het Bedrijf en ik ga je een aantal vragen stellen en met jou kijken in welk programma je past’. Ik zat tegenover een man met een blond knotje en een blonde puntbaard die me vanachter zijn blonde brilglazen langdurig aan bleef kijken. ‘Hoe voel je je?’ ‘Goed’ zei ik. ‘En verder?’ zei X ( ik weet oprecht zijn naam niet meer). Ik vond het een onduidelijke vraag. Ik vroeg wat hij bedoelde. ‘Nou hoe zit je in je vel?’ Ik begon me te irriteren en ik dacht bij mezelf, wauw nu al, ik ben net 5 minuten in deze kamer. ‘Hoe zit het met je leefstijl gewoonten ?’ ‘ Ik heb daar vragenlijsten over ingevuld, heb je die gelezen?’ vroeg ik. ‘Dat ging namelijk over mijn leefstijl’. Ik zag iets in de ogen van X. Hij heeft het dus niet gelezen dacht ik. ‘Ik heb de uitslagen van de test even doorgenomen maar ik zag niets bijzonders en ik bespreek de vragen graag net jou persoonlijk, waarom vraag je dit?’ Vroeg X en ik zag dat hij erom heen draaide. ‘Ik vraag je dit omdat ik me zowel tijdens het invullen van de vragenlijsten als tijdens dit gesprek kwetsbaar opstel en ik vind dat prima maar dan wil ik wel een eerlijk en gelijkwaardig gesprek. En daarom stel ik je deze vraag’ antwoordde ik. ‘ Ik werk hier nu 4 jaar en nog nooit heeft iemand me dit gevraagd, over of ik de vragenlijsten heb gelezen,’ zei X met een zweem van irritatie. Ik zou zeggen dat dit misschien een bepaalde overbetrokkenheid van jouw kant is?’ Lul, dacht ik, jij hebt je voorbereiding niet gedaan en daar wil je mij mee opzadelen, maar ik zei: ‘ Ik vind het eerder schokkend dat niet meer mensen dit vragen. Het is de basis voor de gesprekken. Dat is geen overbetrokkenheid dat is open en eerlijk kunnen zijn. Als je zou zeggen: sorry ik heb het niet gelezen vind ik dat prima. Want daar is vast een goede reden voor. Waar het me om gaat is of we een eerlijk en goed gesprek kunnen voeren’ zei ik. ‘ Ik sta aan jouw kant he’ zei X en hij zette opnieuwzijn doordringende blik-gezicht op. Je hebt geen idee van mijn kant, dacht ik maar ik zei ‘Daar ga ik vanuit’. En zo blubberde het gesprek nog even door. Ineens zei hij: ‘die vragenlijsten zijn gewoon voor de verzekering he daar kijken we niet echt naar’. ‘Helder’ zei ik. Af en toe deed X een aanname ( “ik merk dat je je daar druk om maakt, dat je boos bent”, en: “ik wil je graag leren hoe je met deze gedachten om kunt gaan”) en luisterde hij vooral naar zijn eigen verhaal ( “ik ben ook yoga docent trouwens”). Ik vroeg me ondertussen af waarom een fysio zichzelf een psychologen rol toedichtte maar het leek me slim om dit even niet ter sprake te brengen. ‘Wat doe je aan sport?’ Fietsen, mountainbiken, hardlopen’ zei ik. ‘En voor je ontspanning?’ ‘Fietsen, mountainbiken, hardlopen’ zei ik. ‘ Wandel je wel eens ?’ Vroeg X. Alleen als ik net daarvoor een fysio heb afgetuigd dacht ik maar ik zei: ‘zeker wel’. ‘En dan tot slot even kijken hoe het staat met je fysieke fitheid. Ga even staan’. Ik ging staan. Kun je met je schouders rollen? Ik rolde met mijn schouders en in gedachten met mijn ogen. ‘Ga even op je linkerbeen staan. En op je rechter. Kijk even naar links. En naar rechts. Ja hoor ik zie het jij zit prima in je lijf.’
W.A.U.W. dacht ik. Waaaaaauuuuuwwwww. ‘Toppie’ zei ik. ‘Dan heb je nu even pauze’ zei X. ‘Zometeen heb je een afspraak met de psycholoog’. Dat weet ik flapdrol, ik heb die afspraak tenslotte zelf gemaakt maar ook dat zei ik niet. ‘Ok, dag,’ zei ik en ik dacht: Erger dan dit kan het toch niet worden. En dat werd het niet. De psycholoog was een opmerkzame vrouw die goede vragen stelde. Bij haar kwam het geen seconde bij me op om over de vragenlijsten te beginnen. Zij was duidelijk goed in haar vak. Ze bleek niet meer voor Het Bedrijf te werken, alleen even nu. ‘Maar ik heb alle vertrouwen in mijn ex collega’s’ zei ze. Nu ik nog, dacht ik. Wordt vervolgd.
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
Archieven
Augustus 2020
AuteurMiriam R Categorieën |