Ik zat op een terras ergens op de Veluwe. Het was een klein terras, een stuk of 10 tafeltjes. De meeste mensen leken op wandelaars dan wel fietsers. Er werd koffie gedronken en taart gegeten en ergens bestelde iemand een biertje. Aan het tafeltje links van mij zat een vrouw die me vaag bekend voorkwam. Ik vroeg me af hoe zij hier terecht was gekomen, vast niet lopend: hoge hakken, geföhnd haar (je hebt geföhnd haar en geföhnd haar he, ik föhn mijn haar ook wel eens omdat ik een hekel heb aan nat haar. Ook aan föhnen maar net wat minder dan aan nat haar, inderdaad: mijn leven is geen rozentuin mensen. Maar point is: het föhnen geeft mijn haar geen extra dimensie en het enige verschil met mijn niet geföhnde haar is dat het droog is. Maar je hebt ook geföhnd haar dat de capslock is van de kapsels . Het haar neemt gigantische vormen aan. Google maar even als je me niet gelooft. En ik ben het woord geföhnd nu al zat. Ik wil het voorlopig niet meer zeggen of schrijven. Dat heb je met sommige woorden, daar krijg je heel snel genoeg van. Die woorden zijn dan weer de boterkoek van de woorden: een stukje is wel lekker omdat je het bijna nooit eet en 5 stukjes later weet je weer waarom maar anyway). Geföhnd haar, donkerrode lippenstift en een gigantische zonnebril. Ze had een donkerblauw met wit broekpak aan. Ze dronk een biertje maar in een bijzonder glas dus het was geen ordinaire tappils. En ik dacht: fucking hell het is Alexis Colby! Maar Blake was nergens te bekennen dus moest het wel Joan Collins zijn. Ze had wel een man bij zich, die kon ik wat minder goed plaatsen, sterker nog ik heb geen idee meer hoe hij eruit zag. Ik was veel te gefocust op onopvallend naar Joan kijken en denken: ik dacht dat ze dood was, maar nee hoor. Joan Collins doodleuk op de Veluwe. Ze nipte van haar drankje, ze at niks ( Joan Collins eet nooit iets behalve kaviaar dus voila) en ze rookte een sigaret. Jammer dat ze niet zo’n sigarettenpijpje gebruikte maar hee waarschijnlijk is dat haar versie van kamperen: je sigaret gewoon met je eigen vingers vasthouden terwijl je tussen het gepeupel zit. Ik ging verder fietsen dus ik heb niet gezien of ze inderdaad op een ligstoel naar een grote zwarte Limo werd gedragen. Maar het moet haast wel. Joan Collins op de Veluwe. Probeer dat maar eens te toppen. I love you Joan!
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
Archieven
Augustus 2020
AuteurMiriam R Categorieën |