Met de kinderen in mijn groep (10-11 jr) heb ik afgesproken dat we tijdens de lockdown allemaal iets gaan leren wat je altijd al had willen kunnen maar wat er nog nog niet van gekomen is. Het moet iets zijn dat je echt graag wilt, liefst iets dat niets met rekenen of lezen of school verplichtingen te maken heeft maar iets wat je leven leuker maakt ( al maakt lezen mijn leven ook leuker maar dat even terzijde), iets avontuurlijks.
Ik besloot zelf even het goede voorbeeld te geven:ik ga leren rolschaatsen. Dat kan ik echt helemaal niet ( maar echt helemaal super niet) en ik droom regelmatig dat ik het heel goed kan. Als we weer naar school gaan dan kan ik rolschaatsen en dan rolschaats ik rondjes over het plein. Zo zelfverzekerd bracht ik het naar de kinderen. Ik heb nu een paar keer gerolschaatst en het was opvallend hoe snel die zelfverzekerdheid wegsmolt. En het valt tegen hoe moeilijk rolschaatsen is. Belangrijk is dat je een bewijs levert dat je je nieuwe vaardigheid (om het even op zijn leerkrachts te zeggen) kunt. Dus foto’s filmpjes of een live demonstratie. Langzaam beginnen de foto’s binnen te druppelen. N heeft een fantastische hut gebouwd, “beter dan alle eerdere hutten juf, het is een superhut en hij stort niet in”. Ik heb de foto’s gezien en ik was onder de indruk. R wil graag de handstand leren en is elke avond aan het oefenen. H wil een wheelie kunnen dus die zit nu regelmatig op zijn fiets. En zojuist zag ik fotos van een totaal glunderende M die voor het eerst van zijn leven cupcakes heeft gebakken, Het maakt me enorm vrolijk. En ik bedacht me dat het eigenlijk voor iedereen een goed idee zou zijn om dit te doen. Kinderen zijn er van nature beter in. Die beginnen gewoon. Die aanpak heb ik dus ook gedaan (geprobeerd) met het rolschaatsen. Het was heel ongemakkelijk en ik schaamde me voor mijn onhandigheid en toen dacht ik fuck het, ik ga het gewoon doen. En dat werkte. Of laat ik het zo zeggen: ik kwam vooruit en ik ben niet gevallen. Halverwege mijn eerste rolschaats actie ( het ging ineens heel lekker en ik maakte best tempo) realiseerde ik me dat ik niet wist hoe ik moest remmen. Ik bedacht me dat ik hoe dan ook op de goede weg was. En het kwam goed. Dus ik nodig je uit. Wat zou je echt graag willen kunnen. Ga het oefenen. Misschien wordt het/je leven/jijzelf/de wereld er beter en leuker van. Dat denk ik. En straks kun je het ineens. Hoe te gek zou dat zijn! En zo niet, dan toch.
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
Archieven
Augustus 2020
AuteurMiriam R Categorieën |