TIjdIk kwam deze ansichtkaart tegen ( Hallo Ansichtkaart, alles goed?) Hij werd in 1962 verstuurd aan mijn oudtante. Ik vind het een troostende gedachten dat een aardige handeling (kaart sturen) een herinnering is in een vaste vorm (kaart) en nu nog steeds bestaat in een andere tijd of eigenlijk door alle tijd heen. Daardoor blijft er iets in het nu over van de mensen over wie het toen ging.
Buiten regent het. De bomen en struiken in de tuin bewegen alle kanten op, buigen mee. De wind heeft er zin in en waait op zijn best, komt van alle kanten tegelijk, zo lijkt het. De takken van alle planten van wie ik de naam niet weet zwiepen, dat is het beste woord: zwiepen. Alles zwiept ( als ik het woord nu nog een keer moet typen ga ik twijfelen aan het bestaan ervan). De koolmezen laten zich niet zien. De tuinduif wel, die zit op een tak van een stevige boom zodat hij niet misselijk wordt van al dat heen en weer gezwaai. Het is een dag om binnen te blijven, brood te bakken en om te kijken naar alles wat zich afspeelt buiten zonder er zelf iets mee te hoeven. Dat is eigenlijk best wel een cadeau.
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
Archieven
Augustus 2020
AuteurMiriam R Categorieën |