Om redenen die voornamelijk uit gemakszucht voortkomen reis ik regelmatig met de sprinter naar Barendrecht waar ik werk. Vooral ‘s ochtends is het een wonderlijke en aandoenlijke toestand. Iedereen wil als eerste in de trein en ik zie regelmatig dezelfde mensen op dezelfde plaatsen zitten. Eigenlijk wil ik ze gedag zeggen maar het lukt niet omdat niemand kijkt. En om nou heel hard goedemorgen te blèren is ook weer zoiets. Ik ben de conducteur niet. Dat lijkt me trouwens een eenzaam beroep, conducteur. In de ochtend in de trein lijken de meeste mensen wat kwetsbaarder. En nu moet ik er alweer uit. Station Barendrecht. Het meest megalomane gedachtengoed van Zuid Holland, dat station.
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
Archieven
Augustus 2020
AuteurMiriam R Categorieën |