Ik fietste van Rotterdam naar Amersfoort. Het was warm en zonnig. Onderweg zag ik dit. Eerst dacht ik dat het kunst was ( als ik iets zie dat ik niet direct kan plaatsen denk ik automatisch eerst dat het kunst is, meestal is dat ook het geval). Ik stopte om beter te kunnen kijken . Misschien is het kunst maar mijn interpretatie is dat het een deel van een muur van een gebouw van heel vroeger is. Een overblijfsel, een herinnering. Iets dat stand heeft gehouden. Het was de moeite van het kijken waard. Ernaast lagen koeien in het weiland. Zij zagen andere dingen. Het was warm en stil en landerig. Toen wist ik nog niet dat ik een uur later totaal verdwaald in de Utrecht Pride zou belanden omdat alles en iedereen die kant op ging. Afgezette straten, verkeersstromen dat soort dingen. Het was dat ik een doel had ( ik wil naar Amersfoort) anders was ik gebleven omdat het heel gezellig en vrolijk en vriendelijk was. De stad, de mensen, de sfeer. Uiteindelijk vond ik een straat die me de stad uit leidde en overging in een fietspad langs een rijksweg met bos aan de andere kant. Ik zag ook nog een bergeend en een haas. Zwaaiend met een regenboog vlaggetje. Nee dat is niet waar. Wel zag ik op de terugweg een jonge man de trein uitstappen met een regenboogvlaggetje in zijn hand. Hij keek intens gelukkig. Dat was wel waar en ik werd daar zelf ook gelukkig van. Het gaf me een supergoed gevoel. Hoopvol.
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
Archieven
Augustus 2020
AuteurMiriam R Categorieën |